story`s-index

nichts ist mehr wert als eine erfunde story

thommy

It was an April morning when they told us we should go 
As I turn to you, you smiled at me 
How could we say no?

With all the fun to have, to live the dreams we always had 
Oh, the songs to sing, when we at last return again

Sending off a glancing kiss, to those who claim they know 
Below the streets that steam and hiss, 
The devil's in his hole

Oh to sail away, To sandy lands and other days 
Oh to touch the dream, Hides inside and never seen.

Into the sun the south the north, at last the birds have flown 
The shackles of commitment fell, In pieces on the ground

Oh to ride the wind, To tread the air above the din 
Oh to laugh aloud, Dancing as we fought the crowd

To seek the man whose pointing hand, The giant step unfolds 
With guidance from the curving path, That churns up into stone

If one bell should ring, in celebration for a king 
So fast the heart should beat, As proud the head with heavy feet.

Days went by when you and I, bathed in eternal summers glow 
As far away and distant, Our mutual child did grow

Oh the sweet refrain, Soothes the soul and calms the pain 
Oh Albion remains, sleeping now to rise again

Wandering & wandering, What place to rest the search 
The mighty arms of Atlas, Hold the heavens from the earth

The mighty arms of Atlas, Hold the heavens from the earth 
From the earth...

I know the way, know the way, know the way, know the way
I know the way, know the way, know the way, know the way

Oh the mighty arms of Atlas, Hold the heavens from the earth.

Ήταν ένα πρωινό του Απριλίου όταν μας είπαν ότι πρέπει να πάμε
Καθώς γύρισα σε σένα, μου χαμογέλασες
Πώς θα μπορούσαμε να πούμε όχι;

Με όλη τη διασκέδαση να έχουμε, να ζήσουμε τα όνειρα που πάντα είχαμε
Ω, τα τραγούδια που θα τραγουδήσουμε, όταν επιτέλους επιστρέψουμε ξανά

Στέλνοντας ένα φευγαλέο φιλί, σε αυτούς που ισχυρίζονται ότι ξέρουν
Κάτω από τους δρόμους που ατμίζουν και σφυρίζουν,
Ο διάβολος είναι στην τρύπα του

Ω, να σαλπάρουμε μακριά, σε αμμώδεις χώρες και άλλες μέρες
Ω να αγγίξουμε το όνειρο, που κρύβεται μέσα μας και δεν το βλέπουμε ποτέ.

Στον ήλιο ο νότος ο βορράς, επιτέλους τα πουλιά πέταξαν
Τα δεσμά της δέσμευσης έπεσαν, σε κομμάτια στο έδαφος

Ω να ιππεύεις τον άνεμο, να πατάς τον αέρα πάνω από το θόρυβο
Ω, να γελάμε δυνατά, χορεύοντας καθώς πολεμούσαμε το πλήθος.

Να αναζητήσουμε τον άντρα που το χέρι του δείχνει, Το γιγάντιο βήμα ξεδιπλώνει
Με καθοδήγηση από το καμπυλωτό μονοπάτι, που στροβιλίζεται σε πέτρα

Αν μια καμπάνα χτυπήσει, για να γιορτάσει έναν βασιλιά...
Τόσο γρήγορα θα χτυπούσε η καρδιά, όσο περήφανο το κεφάλι με τα βαριά πόδια.

Πέρασαν μέρες που εσύ κι εγώ, λουσμένοι στη λάμψη του αιώνιου καλοκαιριού
Όσο μακριά και απόμακρα, το κοινό μας παιδί μεγάλωνε...

Ω, το γλυκό ρεφρέν, καταπραΰνει την ψυχή και ηρεμεί τον πόνο
Ω, η Αλβιώνα παραμένει, κοιμάται τώρα για να αναστηθεί και πάλι

Περιπλανώμενος & περιπλανώμενος, Ποιο μέρος να ξεκουραστεί η αναζήτηση
Τα πανίσχυρα χέρια του Άτλαντα, κρατούν τους ουρανούς από τη γη.

Τα πανίσχυρα χέρια του Άτλαντα, κρατούν τους ουρανούς από τη γη
Από τη γη...

Ξέρω το δρόμο, ξέρω το δρόμο, ξέρω το δρόμο, ξέρω το δρόμο
Ξέρω τον τρόπο, ξέρω τον τρόπο, ξέρω τον τρόπο, ξέρω τον τρόπο

Ω, τα πανίσχυρα χέρια του Άτλαντα, κρατούν τον ουρανό από τη γη.

Es war ein Aprilmorgen, als sie uns sagten, wir sollten gehen
Sie lächelte mich an 
Wie könnten wir nein sagen?

Mit all denen Spaß zu haben, um die Träume zu leben
Oh, die Lieder zu singen, wenn wir endlich wieder zurückkehren

Sende einen glänzenden Kuss, für all diejenigen, die behaupten sie Wissen, das es unterhalb der Straße dampft und zischt,
Der Teufel steckt in seinem Loch

Oh, um wegzuseglen, zu sandigen Landen und um an anderen Tagen den Traum zu berühren, in sich und wie nie gesehen.

Die Sonne im Süden, im Norden kommen die Vögel geflogen
Die Fesseln der Verpflichtung fallen in Stücken auf den Boden

Oh, den Wind zu reiten, um die Luft über den Lärm zu treten
Oh, laut zu lachen, tanzen, kämpfend in der Menge

Um den Mann zu suchen der uns die Richtung vorgibt, uns hilft den Schritt zu tun um uns über die geschwungen Wege in den Fels zu wühlen

Wenn eine Glocke bei der Feier für den König ertönt, wird unser Kopf hoch getragen, wenn auch die Füsse schwer, das Herz wird stolz schlagen 

Wieviele Tage vergingen, wie Du und ich gemeinsam badeten, im ewigen Sommerlicht. So weit und fern unser gemeinsames Kind erwachet

Oh der süße Refrain, beruhigt die Seele und beruhigt den Schmerz
Oh Albion bleib, schlaf jetzt wieder, um erneut zu reisen

Wandern & Wandern, zu welchen Ort, um die Ruhe suchend

Die mächtigen Arme des Atlas, hält den Himmel von der Erde

Die mächtigen Arme des Atlas, hält den Himmel von der Erde
Von der Erde ...

Ich kenne den Weg, ich kenne den Weg, wir kennen den Weg, kennen den Weg
Ich kenne den Weg, kenne den Weg, wir kennen den Weg, kennen den Weg

Oh die mächtigen Arme der Atlas, hält den Himmel von der Erde.

 

(freie und etwas eigenwillige Übersetzung von thommy müller)

und eine neue Version für Heavy metal

It was an April morning when they told us we should go,
As I turned to you, you smiled at me,
How could we say no?

Oh, the adventures that await us,
The dreams we've always had,
Songs we'll sing when we return at last.
Free as the wind, our hearts full of courage,
To distant lands that we’ve never known.

A glancing kiss for those who claim to know,
Beneath the steaming streets,
The devil waits in his hole.

Oh, the freedom to feel calls us near,
The dreams hidden away, yet will always be here.
Into the sun, south and north,
At last, the birds have flown away.

When the bell tolls, we’ll celebrate the win,
The heart races fast, proud head, heavy feet again.
Eternal summers in our memories,
A child of hope grows distant and free.

Oh, the sweet refrain that soothes the soul,
Albion sleeps now, but will rise, ever whole.
Wandering and searching, where's the place for me?
The mighty arms of Atlas hold the heavens from the sea.

I know the way, I know the way,
The mighty arms of Atlas, hold the heavens from the earth.
Hold the heavens from the earth.

Achilles last stand